dear diary | een enerverend weekend deel 1

Dear diary, 

Het begon vanochtend al... Ik werd om half zes wakker door al dat fijne vroege licht wat mijn kamer instroomde. Gelukkig waren mijn oogleden zwaar genoeg om weer dicht te vallen en tien voor zeven ging ik mijn eeuwige boterham met hagelslag nuttigen.
Ik treuzelde flink, omdat ik eigenlijk geen zin had om twee uur in de auto te zitten... Want ik zat me suf te denken wat ik zou moeten doen in de auto, nu al mijn verhalen tijdelijk weg zijn van mijn mobiel (vergeten back-up te maken, hoop dat mijn vader ze nog tevoorschijn kan toveren...) en ook al mijn Spotify-muziek ineens opnieuw gedownload moet worden (wat dus niet gaat als je een heel weekend geen wifi tot je beschikking hebt - dacht ik)... Uiteindelijk redde ik het met de radio (die op mijn aanvragen telkens van Radio 1 naar 3FM ging, en helaas ook weer terug...), mijn schrijfboekje (verhalen gingen niet, dus dan maar blogposts schrijven en inspirerend dingen die ik tegenkwam op sommige met graffiti bespoten huisjes in weiland, zoals When Nothing Goes Right, Go Left, geweldige tekst) en genoeg koekjes en ijskoffie.

Eenmaal aangekomen bleek het een hele mooie camping te zijn, en ons overnachtingshuisje (de naam "'T Hoenderhok" beloofde eerlijke gezegd niet veel goeds... Totaal verkeerde inschatting dus) zag er ook super uit. Een en al hout en rood en gezelligheid en nostalgie; geweldig. Dat wordt gezellig voetbalkijken, dacht ik bij mezelf.
Het bleek dat ze wifi hadden (hoera!) en ik zat gewoon lekker binnen (hoera!), want ik had geen zin om mijn tijd en haar te verdoen met doelloos in de regen te staan. Er was een enorme boekenkast (hoera!), waarin ik lekker heb geneusd (ik herkende veel boeken die ik van mijn tante had gekregen...). Natuurlijk moest mijn familie weer even opscheppen dat ze een (klein)dochter hadden die een boek had geschreven en dat de boekenkast niet zo recent kon zijn dat mijn boek erbij stond. Schaam, schaam.

En nu zit ik dus het eerste stukje van dit dagboekweekend te typen op de campinggastcomputer terwijl ik de regen op het dak hoor tikken. En ik denk bij mezelf: waarom? Ik zit gewoon lekker droog en wat maakt het uit of ik hier blog of thuis? Helemaal niets. Thuis zijn de muren niet van hout, hier wel.
Ondanks de regen en het feit dat ik niet helemaal wist wat ik ervan moest verwachten, is het uiteindelijk wel goed gekomen. Het begin dan. We zien wel hoe het verder gaat. De zon komt niet, het zal wel blijven regenen.

Ben benieuwd wat Nederland gaat doen. Als ze verliezen gaat 3FM-dj Frank Dane (half-Deens) zijn ochtendshow morgen geheel, vier uur lang, in het Deens doen. Lijkt me grappig, hoewel ik wel voor Nederland ben hoor. Nee, ik ben echt niet voor Denemarken. Hup Holland...

Lief dagboek, sorry voor dit lange verhaal, ik zit hier alleen in een hok in Drente, en ik zit in mezelf te lachen, waarom weet ik niet.
Morgenavond komt er meer, zeker weten. Tot die tijd moet je het met dit doen.

Lots of love, Moon