story | Bell #3/4

Het is alweer tijd voor deel drie van "het" verhaal! Heb je deel 1 & 2 gemist? Klik dan op het tabblad "stories", daar staan alle delen nog een keer! Enjoy dit een na laatste deel!
Het laatste deel zal over 5 dagen online staan!

3.

‘Mevouw?’ Bell hoorde het niet. Ze zat te diep in de wereld waar het verhaal zich afspeelde. Een hand nam haar schouder in een ijzeren greep en schudde haar door elkaar, waardoor ze werd los geweken van het betoverende verhaal. Ze wilde boos zijn op degene die haar zo ruw uit haar boek had gehaald, maar ze schrok van het gezicht dat vlak voor het hare hing. Het gezicht zag dat ik schrok en ging een paar centimeter naar achter.

Het was net een eeuwenoude wegenkaart: bruin van jaren blootstelling aan de zon, met rimpels als bergen en dalen, borstelige wenkbrauwen als twee langgerekte bosseneen paar blauwe ogen als diepe, onaardse poelen. Het was aan haar de weg te vinden. Maar ze herkende dit gezicht niet.

De man, die ze ergens achter in de vijftig schatte, verslapte de greep op haar schouder en legde in plaats daarvan zijn hand op haar arm. Dat vond ze niet erg, het was een vaderlijk gebaar.

‘Meisje, alles oké?’ Zijn wenkbrauwen gingen fronsend omhoog en ze stelde zich voor dat de Alpen zojuist uit de grond omhoog waren gestegen. Ze knikte met haar hoofd waardoor haar lange, bruine haren heen en weer dansten langs haar schouders.

‘J-ja. Ja, alles goed.’ Ze kon haar ogen niet van zijn gezicht houden, het was een verhaal op zich. Of in ieder geval, ze wist dat er een heel verhaal achter zat. Maar ze durfde er niet naar te vragen. Een verhaal moest voor je klaar liggen om gelezen te worden, je moest er niet naar hoeven zoeken. Vrienden moesten ook voor je klaar staan, dacht Bell minachtend, maar ze schudde dat ijskoude gevoel snel van zich af.

‘Wil je deze boeken lenen?’ vroeg hij, gebarend naar de stapel bij haar voeten. Ze knikte en maakte aanstalten om naar de balie te lopen. Maar de man hield haar tegen en tilde haar boeken op. Bell liep achter hem aan. Hij nam plaats achter de balie en startte de computer op. Zij was vast de eerste klant van vandaag.

‘Je moet je boeken over twee weken inleveren,’ klonk er na wat piepjes en tikjes. Weer knikte Bell, hoewel ze wist dat ze volgende week weer zou komen, omdat ze dan weer door haar voorraad heen was. Deze man was hier vast nieuw, ze had hem nog nooit gezien en zij kwam hem ook niet bekend voor, anderd had hij haar wekelijkse bezoek wel geweten, net als alle andere medewerkers.

Ze zou boeken voor twee weken kunnen lenen, maar dat deed ze expres niet. Op de manier zoals ze het nu deed, had ze iedere week iets te doen, iets waar ze naar uit kon kijken.

‘U bent hier nieuw, niet?’ Het was eruit voor ze er erg in had en voor ze het terug in haar mond had kunnen stoppen. De man merkte er niets van en knikte vriendelijk zijn hoofd.

‘Sinds vandaag. Jij bent mijn eerste klant.’ Hij glimlachte een kunstgebitglimlach en gebaarde naar haar tas, die aan haar arm bungelde. De boeken werden er met de voorzichtigheid van porseleinen kopjes een voor een ingelegd. Bell zag waarom de man hier was komen werken; zijn liefde voor boeken ging misschien nog wel verder dan die van haar. 

Liefs, Moon