column | woordenstress

Oké, columns stromen tegenwoordig aan de lopende band uit mijn hoofd op papier, dus misschien komen er iets meer columns op mijn blog dan ik oorspronkelijk van plan was. Dus bij deze, column no. 2.

Naar sommige woorden moet je niet te lang kijken, want dan word je gèèèèèèk. Neem 'tussen' bijvoorbeeld. Tussen. Het klinkt niet, als je er langer dan drie seconden over nadenkt en het in je hoofd achter elkaar opdreunt. Tussen tussen tussen tussen. Tussen lijkt op een normale meervoud van 'tus'. Maar wat in hemelsnaam is 'tus'?! Niets, want het is geen 'normale meervoud'! Het is een voorzetsel en daar moeten we het maar mee doen. Ik zou de oen die dit heeft verzonnen, graag eens willen spreken.

Nog zo'n woord is 'gebruikt' en alle andere vormen van de werkwoorden ver-, mis- en gebruiken. Sowieso vind ik alle woorden met 'ui' erin niets, als je er langer dan een ogenblik naar staart. Ui ui ui ui ui. Maar dat is volstrekt persoonlijk, natuurlijk. Het is zoiets als een kledingsmaak, denk ik.

Maar eerlijk is eerlijk: het levert alleen maar stress, vragen, slapeloze nachten en een hoop paniek op, zulke gedachtenspinsels over Nederlandse woorden. Te lang naar woorden staren geeft voor bijna elk woord gegarandeerd problemen.

Niet doen dus, is mijn advies. Maar soms gaat het vanzelf. Het is een soort oerinstinct, het gebeurt voor je er erg in hebt. Je ogen staren automatisch naar dat vreemd uitziende woord en ja hoor, dan heb je woordenstress. En dan is het P.A.N.I.E.K. 

Niets aan te doen. Je hebt het zo. Maar gelukkig ben je er ook zo weer vanaf. Er bestaan geen duistere middeltjes voor, het enige wat je hoeft te doen is deze therapie volgen: zoek na het krijgen van deze kwaal zo snel mogelijk een nieuw woord waarvan je weet dat het geen schade aanricht. 

Geneest direct. 

Succes verzekerd.

Het gaat nergens over, maar een column hoeft ook eigenlijk nergens over te gaan.

with love, Moon