column | K(r)oningsdag

Ben ik geen rasechte Nederlander als ik 30 april niet in vol oranje-ornaat door de straten slenter, mijn oude troep van zolder haal en op een kleedje uitstal, of uit volle borst meezing met dat zogenaamde Koningslied?

Echt waar, natuurlijk zal ik iets in de trant rood-wit-blauw-oranje aandoen en tompouces eten, maar al dat ontzettend overdreven gedoe hoeft van mij niet. Natuurlijk is het hartstikke bijzonder dat we na zoveel jaar weer een koning krijgen, maar voor mijn gevoel verandert er bijna niets. Ik ben gewoon veel te nuchter voor dat soort dingen.

Waarom wordt er op de middelbare school niets aan K(r)oningsdag gedaan, vroeg ik me eerst af. Maar al snel daarna hoorde ik dat basisscholen verplicht waren een Koningsspelen te houden, of ze nou budget hadden of niet. En ik zag het programma en dacht bij mezelf: gad-ver-damme. Ik begreep ineens precies waarom er geen Koningsspelen of iets dergelijks op een middelbare school werd gehouden: pubers zaten daar niet echt op te wachten, mijns inziens.

En half Nederland, inclusief de media, is al anderhalve week bezig met de andere helft van Nederland op de hoogte te houden over de laatste nieuwtjes rondom K(r)oningsdag.

Maar ik word er schijtziek van. Soms vind ik Nederland zo'n raar volkje (ja, ik weet wat je denkt; dan ben ik zelf ook raar, maar af en toe klopt dat ook wel). Nee, we moeten echt bezuinigen hoor (over die op onderwijs kan ik me echt druk maken), maar we vinden ons Koningshuis zó belangrijk, daar smijten we wel even een paar miljoentjes extra voor over de balk, geen enkel probleem. Nee, ik ben geen anti-monarchist - ik vind Blauw Bloed een leuk programma en kan werkelijk genieten van die prachtige creaties die de royals altijd dragen - maar af en toe doen we dingen zo tegenstrijdig hier in Nederland.

Dus ik zit waarschijnlijk echt wel even voor de tv op 30 april (het is meivakantie. Ik heb toch niets beter te doen), eet een of meer oranje-tompouces, ga misschien nog even koekeloeren op de rommelmarkt (misschien ontdek ik wel iets supertofs! Of zo), wilde echt heel graag de Koningswup (zie hierboven!) und so weiter. Maar ik zal geen traan laten, met hand op mijn hart het Wilhelmus zingen of enig ander buitensporig (of in dit geval juist zogenaamd verbroederend) gedrag vertonen. Ik blijf gewoon wie ik op 29 april ook was en wie ik op 1 mei nog steeds zal zijn. 

Ik ben nou eenmaal veel te nuchter voor dit soort dingen.

Wie deelt mijn (misschien voor deze column iets uitvergrote) mening?

Liefs, Manon

PS. Het Koningslied is he-le-maal afgekraakt door een Neerlandicus bij Pauw & Witteman. Check onderstaand filmpje! Misschien wel heel erg, maar in ieder geval hilarisch!